Nasi podopieczni ...

Stowarzyszenie Beagle w Potrzebie. Los pokrzywdzonych zwierząt nie jest nam obojętny, jesteśmy po to, aby pomagać.

Tilda to około trzyletnia bigielka, spokojna, łagodna, może zamieszkać z dziećmi, koty ignoruje....

Spragniony kontaktu z człowiekiem, spokojny, stateczny, pies w sile wieku...

Spokojna, trochę nieśmiała, musi człowieka lepiej poznać, aby nabrać zaufania...

Ozzy ma siedem lat, został zabrany razem z sześciorgiem swoich braci i sióstr, z miejsca, gdzie skazane były na nędzną egzystencję w błocie, zimnie, na deszczu, mrozie i palącym słońcu. ....

Beagle jaki jest, każdy widzi, nie każdy jednak wie!

==============

Beagle, jak wiemy, to pies łaciaty,
urwis i huncwot, tropów fanatyk,
beagle, to spryciarz, cwaniak na fest!
więc życie z beaglem ciekawe jest!

Beagle ma swoją wizję na życie,
realizuje ją znakomicie,
ma pomysł w nocy, ma pomysł we dnie,
że aż właściciel z wrażenia blednie...

Beagle nie słucha głosu rozsądku,
ma swą koncepcję co do porządku,
ma swoje zdanie, gdzie chadza spać
i czy ma dyla za tropem dać.

Znajomość z beaglem daje Ci kopa,
wywraca życie całkiem na opak,
beagle Twe życie może umilić
choć czasem chęć masz z rozpaczy kwilić...

==============

 

Kiedy pierwszy raz zetkniemy się z psem rasy Beagle, prawdopodobnie od razu urzeknie nas słodka mordka, milusie uszka i słodki wzrok, co paradoksalnie okazuje się przekleństwem tych psów. Zwiedzeni słodkim wyglądem, od razu chcielibyśmy wziąć psiaka do siebie. Niestety, charakter tej rasy nie idzie w parze z urodą. Ale o tym potem.
Psy rasy Beagle pojawiły się na terenie Wielkiej Brytanii w 1895 roku, a kilka lat później w Stanach Zjednoczonych. Wyhodowano je jako psy gończe, których głównym narzędziem pracy jest nos. Beagle świetnie nadają się do polowań na lisy i zające z racji bardzo dużych możliwości biegowych. Zdarzają się jednak osobniki, które odbiegają od norm przypisanych tej rasie.

 

Krótkie i mocne łapy pozwalają podjąć trop bez konieczności przykucania, czuły nos zawierający ponad 220 mln receptorów potrafi rozpoznawać i zapamiętywać zapachy. Dla porównania, człowiek w swoim narządzie węchu ma do dyspozycji jedynie 5 mln receptorów. Co ciekawe, długie uszy wspomagają węch psa, ponieważ pozwalają dłużej utrzymać zapachy w okolicy nosa. Ich narządy węchu zostały docenione przez Amerykanów i pracują na lotniskach szukając narkotyków i innych zakazanych towarów.
Beagle to najgłośniej szczekająca rasa psów. Ich struny głosowe, wibrując podczas przepływu powietrza, pozwalają na wydobycie trzech różnych odgłosów: szczekania, jodłowania zwanego też - w chwili podjęcia tropu – głoszeniem, oraz wycia, kiedy są smutne lub znudzone. Głoszenie pojawia się w chwilach silnego pobudzenia oraz podczas pracy w sforze.

 

Dla beagle najważniejsze są zapachy. Jeśli wywęszą coś po drugiej stronie ulicy, trzeba przygotować się na silne szarpnięcie smyczy – nic nie zatrzyma beagle w biegu. Są przy tym uparte i silnie skupione na odkrytym właśnie celu. Zaleca się zatem trzymanie beagle na dobrze ogrodzonym terenie, ponieważ gdy poczują nowy zapach za płotem, powstrzyma je tylko solidna zapora. W szukaniu sposobów na ucieczkę są zwykle inteligentniejsze, niż ich właściciele, więc musimy być gotowi na znajdywanie coraz to nowych przejść, przez które nasze Beagle będą próbowały wydostać się poza ogrodzony teren. Nigdy nie należy puszczać psów tej rasy bez smyczy, ponieważ rządzi nimi instynkt. Przy dużej ilości odpowiednich ćwiczeń czasami udaje się w pewnym stopniu kontrolować pogoń za zapachem, ale nie da się tego oduczyć.
Szkolenie beagle to ogromne wyzwanie. Kluczowe okazuje się skupienie uwagi psa na sobie, odwracając ją tym samym od zapachów na ziemi. Jak każde psy, beagle uwielbiają jeść, łatwo więc wykorzystać tę słabostkę przy szkoleniu. Jednak należy pamiętać, że psy te mają niski próg pobudliwości i wiele rzeczy jest w stanie wyprowadzić je ze stanu skupienia. Im szybciej rozpoczęte szkolenie, tym lepiej. Należy ponadto pamiętać o tym, że tresura beagle nigdy się nie kończy. Nawet dorosły pies wymaga ciągłej pracy i utrwalania pozytywnych zachowań i nawyków.

 

Pielęgnacja psów rasy beagle nie należy do skomplikowanych. Krótką, twardą sierść łatwo utrzymać w czystości, o ile nie napotkamy na kolejną słabość Beagle: muszę pachnieć tak, jak otoczenie. Jeśli beagle znajdzie coś, co atrakcyjnie w jego mniemaniu pachnie, nie zawaha się w tym wytarzać, aby przenieść na siebie ów atrakcyjny zapach. Podobne zachowania występują również u innych ras i mogą wiązać się z koniecznością częstszych kąpieli. Beagle gubią sierść praktycznie przez cały rok, bardziej lub mnie intensywnie, zatem przyjmując psa pod swój dach, trzeba się bliżej zaprzyjaźnić z miotłą lub odkurzaczem.

 

Atutem rasy jest dość dobry i stabilny stan zdrowia. Jedynym słabym punktem beagle są uszy, które - przy nieodpowiedniej pielęgnacji - mogą przysporzyć właścicielowi nieco kłopotów, a psu jeszcze więcej dyskomfortu. Niestety, stres potęguje możliwość wystąpienia takich dolegliwości.

 

Beagle przystosowane są do życia w sforze, dlatego polecane są dla rodziny, którą będą traktować jak własne stado. Są bardzo żywiołowe i krótko odpoczywają. Zawsze pełne energii i zapału zaczepiają opiekunów, prowokując do zabawy. Niespożytkowana energia beagle kończy się często zniszczonymi przedmiotami i sprzętami. Beagle lubią rozrywać i zjadać różne przedmioty, dlatego trzeba zwrócić uwagę, czym bawi się nasz pies i czy aby na pewno nie jest to dla niego niebezpieczne. Nie przepadają za przebywaniem w samotności, więc po kilku godzinach bez opiekunów należy zapewnić im odpowiednio długi, interesujący dla nosa i wyczerpujący ciała spacer. Jak mawiają właściciele: zmęczony beagle (fizycznie i mentalnie), to szczęśliwy beagle.

 

Od przyszłego właściciela beagle wymaga się znajomości rasy, rozumienia typowych dla niej potrzeb i umiejętności oraz niezmierzonych pokładów cierpliwości, a co za tym idzie - dużej konsekwencji. Beagle to psy bardzo inteligentne i uparte w realizowaniu własnych planów, które często okazują się bardzo rozbieżne z naszymi. Pamiętajmy, że psy tej rasy potrafią wykorzystać każdą chwilę naszej słabości. Opiekowanie się nimi to często trening zarówno dla psa, jak i dla właściciela. Czego się jednak nie robi z miłości.